We gaan weer
Door: Toine Franken
Blijf op de hoogte en volg Tourclub Stiphout
06 Juni 2014 | Nederland, Stiphout
We gaan weer
Samen met één vrouw en twaalf mannen van onze tourclub maak ik mij op om in de week van 14 mei naar het vertrouwde Sault in Frankrijk te gaan. Ik heb er zin in. Het is voor mij al weer twee jaar geleden dat ik er was. Vorig jaar hielden enge beestjes uit een paar tropische werkreisjes mij thuis. Ik voelde mij een beetje slapjes in de knieën en omdat ik er niet goed tegen kan steeds als laatste op de toppen te arriveren, leek het mij toen beter om thuis te blijven. Het was een verstandig besluit want zelfs de viaducten van de Europaweg leverden problemen op. Wim Benders versloeg mij er keer op keer op en dat deed tenslotte de deur dicht. Maar dit jaar zal alles anders zijn. Ik heb mijn tweeduizend kilometertjes gemaakt en enkele proefjes in Limburg en de Vlaamse Montagnes succesvol afgelegd. Sault here I come. Ik hoor jullie wel denken ‘wat een bralaap’ maar dat doe mij niets. Ik ben net als Royke Donders. Ik doe gewoon mijn ding en ‘gullie zie mèr’. Verwacht van mij verder geen gezapige keuvelpraat en (moet ik het nog vertellen) ook geen tussenvoegsels in namen. Harrie is dus gewoon Heuvel en Peter1 gewoon Kesteren. Al die bijvoegsels zijn maar ouderwets en wij zijn een moderne club. Of niet soms?
Ik moet voor vertrek nog wel enkele verhalen van twee jaar geleden nalezen om de aansluiting te houden. Met name de feuilleton over de familie Lapedance moet een vervolg krijgen. En och ja, ik moet ook iets met de “oorkonde” die ik als rookie kreeg van het uitzicht op de Mont Ventoux. Ik zit er al weer twee jaar tegenaan te kijken en kan niet wachten om daar iets mee te doen. Afijn, genoeg uitdagingen en dan heb ik het nog niet over de fietstochten die wegkapitein Hans voor ons heeft geselecteerd. Over het “kampioenschap” wil ik het ook niet hebben. Ik wil Harrie en Jos nog even met rust laten nu zij hun handen vol hebben aan Alpe d’Huzes. Straks nog even mijn fiets ophalen bij Leon. Voor de zekerheid heb ik hem laten nakijken, stel je voor dat er een losse spaak in een van de wielen zit of een vetbultje op de ketting, dat moet ik in de afdaling met zo’n tachtig km per uur niet hebben.
Over het vertrek en de reis naar Sault lezen jullie later wel weer. Het is nu wel zo dat we in verschillende shifts rijden. Zeg maar net als bij vliegtuigen hebben wij allemaal van de “vluchtleiding” een starttijd toegewezen gekregen. Er is een ploeg die op vrijdagmorgen vertrekt en in Sault overnacht, een andere ploeg vertrekt vrijdagavond en sjeest de nacht door en twee ploegjes vertrekken zaterdagochtend, als dat maar goed gaat. In ieder geval nog een tip voor Peter1; Bindt je tassen alvast aan de bumper dan heb je minder kans om iets te vergeten. En tip voor de thuisblijvers; Vooral veel reageren op de site dan hebben we in ieder geval in de avonduren wat te bespreken en te lachen.
Samen met één vrouw en twaalf mannen van onze tourclub maak ik mij op om in de week van 14 mei naar het vertrouwde Sault in Frankrijk te gaan. Ik heb er zin in. Het is voor mij al weer twee jaar geleden dat ik er was. Vorig jaar hielden enge beestjes uit een paar tropische werkreisjes mij thuis. Ik voelde mij een beetje slapjes in de knieën en omdat ik er niet goed tegen kan steeds als laatste op de toppen te arriveren, leek het mij toen beter om thuis te blijven. Het was een verstandig besluit want zelfs de viaducten van de Europaweg leverden problemen op. Wim Benders versloeg mij er keer op keer op en dat deed tenslotte de deur dicht. Maar dit jaar zal alles anders zijn. Ik heb mijn tweeduizend kilometertjes gemaakt en enkele proefjes in Limburg en de Vlaamse Montagnes succesvol afgelegd. Sault here I come. Ik hoor jullie wel denken ‘wat een bralaap’ maar dat doe mij niets. Ik ben net als Royke Donders. Ik doe gewoon mijn ding en ‘gullie zie mèr’. Verwacht van mij verder geen gezapige keuvelpraat en (moet ik het nog vertellen) ook geen tussenvoegsels in namen. Harrie is dus gewoon Heuvel en Peter1 gewoon Kesteren. Al die bijvoegsels zijn maar ouderwets en wij zijn een moderne club. Of niet soms?
Ik moet voor vertrek nog wel enkele verhalen van twee jaar geleden nalezen om de aansluiting te houden. Met name de feuilleton over de familie Lapedance moet een vervolg krijgen. En och ja, ik moet ook iets met de “oorkonde” die ik als rookie kreeg van het uitzicht op de Mont Ventoux. Ik zit er al weer twee jaar tegenaan te kijken en kan niet wachten om daar iets mee te doen. Afijn, genoeg uitdagingen en dan heb ik het nog niet over de fietstochten die wegkapitein Hans voor ons heeft geselecteerd. Over het “kampioenschap” wil ik het ook niet hebben. Ik wil Harrie en Jos nog even met rust laten nu zij hun handen vol hebben aan Alpe d’Huzes. Straks nog even mijn fiets ophalen bij Leon. Voor de zekerheid heb ik hem laten nakijken, stel je voor dat er een losse spaak in een van de wielen zit of een vetbultje op de ketting, dat moet ik in de afdaling met zo’n tachtig km per uur niet hebben.
Over het vertrek en de reis naar Sault lezen jullie later wel weer. Het is nu wel zo dat we in verschillende shifts rijden. Zeg maar net als bij vliegtuigen hebben wij allemaal van de “vluchtleiding” een starttijd toegewezen gekregen. Er is een ploeg die op vrijdagmorgen vertrekt en in Sault overnacht, een andere ploeg vertrekt vrijdagavond en sjeest de nacht door en twee ploegjes vertrekken zaterdagochtend, als dat maar goed gaat. In ieder geval nog een tip voor Peter1; Bindt je tassen alvast aan de bumper dan heb je minder kans om iets te vergeten. En tip voor de thuisblijvers; Vooral veel reageren op de site dan hebben we in ieder geval in de avonduren wat te bespreken en te lachen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
